Murphy's law

21 oktober 2015 - Mérida, Mexico

Nou, dan ga ik ook maar eens een reisblog bij houden. Niet dat ik heel veel zal reizen maar toch ^^ Kunnen jullie thuis het wel volgen als je dat wil. Geen idee of veel mensen dit zullen lezen. Anyway

Eindelijk mijn eerste lange reis achter de rug van Amsterdam naar Mérida. Veel van wat mis kon gaan ging mis. Het begon al toen ik aan kwam op Heathrow en over moest stappen op mn vlucht naar Miami. Hier kwam ik in de rij voor de paspoort controle dat ik een visum nodig had om te kunnen vliegen naar Miami eeeen natuurlijk had ik die niet, want wist ik veel... Word ik uit de rij genomen door de beveiliging en krijg ik dus alsnog de kans om een visum aan te vragen. Zoals mensen die veel reizen weten kan het best wel even duren voordat dat verwerkt is en geaccepteerd. En ik had 3 uur tussen de vluchten zitten (inmiddels al minder want de rij was lang). Uiteindelijk op tijd goedgekeurd en mocht ik door. Gelukkig, ik maar denken dit gaat helemaal goedkomen. Niet dus

We zitten in het vliegtuig te wachten tot vertrek blijkt dat we een halfuur vertraging gaan hebben. Dit is opzich niet erg ware het niet dat er bij deze vlucht maar 2 uur tussen zat.. Uiteindelijk vertrekken we dan toch naar de andere kant van de oceaan. Als je in Miami aankomt moet je eerst door automatische paspoort controle en dan moet je je bagage eerst uitchecken en weer inchecken. (God mag weten waarom). Dus eerste stap: paspoortcontrole. Mijn vingerafdrukken worden niet herkend door het apparaat, stomme machine. Dus ik moet naar ergens anders. Niemand is even bereid om me te helpen dus ik raak verdwaald xD Eindelijk vind ik het en worden mn afdrukken gescand (jeej?)

Stap 2: Bagage. BAGAGE WEG
Oh nee, toch niet.. Maar het duurde wel heel lang voor het er was. Door controle heen eeeen weer de weg kwijt. Het zit ook niet mee. NA rondjes lopen met een veel te zware tas op een druk vliegveld eindelijk het incheckpunt en tas is weer veilig. Nu ik nog. 10 minuten totdat het boarden stopt vind ik de juiste gate. SAFE!

Tijdens de laatste vlucht zat ik naast een heel lief iemand, dus dat is wel tof. Toen de daling werd ingezet verloor ik mn gehoor.. Doof door de spaanstalige douane was wel een hele uitdaging, maar gelukt. Om middernacht (na bijna 24 uur reizen) kwam ik aan in mn hotel kamer, compleet uitgeteld...

Ik en bedden hebben een goede relatie <3